Rozdział I

- Aaaaa!!!

-Panie Jakubie, ja bardzo proszę. Czy mógłby Pan już z łaski swojej przestać krzyczeć?!

- Ałaaa!!! - Kuba z przerażeniem w oczach biegał po gabinecie stomatologicznym i krzyczał w niebo głosy.

- Ja rozumiem, że wiele osób boi się dentysty, ale bez przesady! Nawet nie zdążyłem Pana dotknąć! Proszę się uspokoić, a jeśli się tak nie stanie to będę zmuszony zadzwonić do pańskiej siostry.

- Niech ona mnie stąd zabierze! Ja się Boję! Pana się boję! Pan jest najstraszniejszym dentystą jakiego widziałem! 

Doktor Pietrzak wybrał numer telefon i tak jak mówił zadzwonił do siostry Kuby.

- Halo? Pani Bibiana Popiwczak? Z tej strony doktor Pietrzak, stomatolog Pani brata. Dzwonię z prośbą o zabranie Kuby. Już od pół godziny ucieka przede mną i krzyczy jak oparzony. Ja mam innych pacjentów a on mnie kiedyś do zawału doprowadzi.

- Zaraz po niego będę. Bardzo przepraszam. Porozmawiam z nim i mam nadzieję, że to się więcej nie powtórzy. Do widzenia.

- Do widzenia. - Pietrzak odłożył słuchawkę i usłyszał huk, a potem ogromne jęki leżącego na ziemi pacjenta. Podbiegł bliżej i zobaczył, że Kuba płacze i trzyma się za kolano lewej nogi.

- Coś Ci się stało?

- Przewróciłem się przez ta głupią skrzynkę na ziemi.

- Hmm... Nie jestem chirurgiem, ale widzę, że złamanie nogi jest na pewno.

Bibiana, siostra zapłakanego Popiwczaka weszła do gabinetu stomatologicznego, zamknęła drzwi i..

- Matko Boska! Co za tragedia Posejdona?!?!

***

- Antoo!!!

- Nie! - Szatyn uciekał przed Michałem, który wyglądał NIECODZIENNIE.

- Anto pro..hyyyy.. - chwila na łapczywy oddech - proszę no!

- Nie! Nie! Koniec kropka! - francuz uciekał przed Blondynem biegnąc po dachu bloku, w którym mieszkali razem. Powodem było to że... Łasko gonił Go ubrany w wyzywającą, damską, czerwoną bieliznę z mydłem w ręku. W końcu Łasiu zasapany zatrzymał się i odłożył kostkę mydła na ziemię.

- Obiecałeś mi, że powiesz, czemu na każdym kroku Pierre mnie unika i ucieka jak mnie widzi?  - mówiąc to wyglądał jak zbity pies bez budy i właściciela. Jeszcze w tej bieliźnie. Oj...

- Obiecałem, ale to Cię urazi.

- Powiedz no!

- Bo...wolisz chłopców? - jego odpowiedź brzmiała tak niepewnie i było w niej tyle strachu jakby bał się, że zaraz zostanie zrzucony z dachu i wyląduje w postaci placka na asfalcie.  

- Ale nie wie, że głównie jego.

- Wiesz Misiu, jakby Ci to powiedzieć. Czasem mówisz, że mam za długi język? - Tośka uśmiechnął się i myśląc, że może jednak jeszcze nie jest tak tragicznie.

- Rouzier... Bądź pewien, że twoja kochana, tłusta, złota rybka pływa już martwa w rurociągach! Dobądź broń! - Łapiąc za leżące obok mydło, Łasko ruszył do ataku - Aaaa!! Do boju pielgrzymko!

***

Czeeść :D Jestem nowa. To moje pierwsze opowiadanie, mam nadzieję, że ciepło przyjmiecie mnie i moją "twórczość" :) Będę starała się dodawać posty co tydzień ;) Do następnego! Pansy.